dictitō

   dictitō āvī, ātus, āre, intens.    [dicto], to say often, declare, maintain, assert, insist : non es Quem semper te esse dictitasti? T.: qui ita dictitat, iis esse metuendum, etc.: si te populus sanum dictitet, H.— To plead frequently : causas.— To allege, pretend, offer as a pretext : ut dictitabat, Cs.: dictitabant se egere, etc., Cs.: Romulum insepultum perisse dictitans, L.

* * *

dictitare, dictitavi, dictitatus V

keep on saying; say/plead often